Trolling (wędkarstwo)

Ten artykuł dotyczy metody wędkarskiej. Zobacz też: trolling – zjawisko społeczne.

Ten artykuł od 2011-08 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Trolling – metoda połowu ryb drapieżnych polegająca na ciągnięciu wędką przynęty na żyłce lub lince za łodzią. Ruch przynęty imituje ruch ryby i prowokuje do ataku. Przez pewien czas metoda była zakazana w Polsce, obecnie jest dozwolona tylko w konkretnych miejscach^[1]. Dozwolona też w niektórych krajach Skandynawii.

Bardzo popularna przy połowie ryb morskich, skuteczna również w wodach śródlądowych.^{[według kogo?]}

Przynęta: wobler, ripper, popper i inne. Kołowrotek typu multiplikator (lepiej) lub kołowrotek o szpuli stałej (gorzej). Wędzisko – zgodnie z przyzwyczajeniem wędkującego.

Nie mylić z metodą spinningową: „spin” w języku angielskim to obrót, kręt, skręcanie – dotyczy wyłącznie ruchu obrotowego, np. ruchu kabłąka wokół stałej szpuli lub ruchu szpuli w kołowrotku typu multiplikator. W języku angielskim metoda spinningowa to „casting” w odróżnieniu od polskiego „spinning”^[2].

Przypisy