Terytoria zależne Nowej Zelandii

Nowa Zelandia jest jednym z ośmiu państw świata posiadających terytoria zależne. Terytoria te położone są w Oceanii (3 terytoria) i na Antarktydzie (1 terytorium). Nowa Zelandia i jej terytoria stowarzyszone i zależne stanowią łącznie „New Zealand Realm”, czyli Królestwo Nowej Zelandii, na obszarze którego monarcha brytyjski (obecnie Karol III) jest głową państwa w ramach unii personalnej łączącej Nową Zelandię z Wielką Brytanią i pozostałymi państwami Commonwealth Realm.

Nowa Zelandia, która do 1907 sama była terytorium zależnym Wielkiej Brytanii, wszystkie swoje obecne terytoria uzyskała od byłej metropolii:

Wyspy Cooka – przekazane w 1901, terytorium stowarzyszone
Niue – przekazane w 1901 jako część Wysp Cooka, od 1903 jako osobna posiadłość, terytorium stowarzyszone
Dependencja Rossa^[1] – przekazana w 1923
Tokelau – przekazane w 1949

Poza dawnymi terytoriami brytyjskimi Nowa Zelandia posiadała dwa terytoria mandatowe, byłe posiadłości niemieckie, przekazane jej w 1920 przez Ligę Narodów:

Samoa Zachodnie – okupowane przez wojska nowozelandzkie od 1914, w 1962 uzyskało niepodległość
Nauru – wspólny mandat Nowej Zelandii, Australii i Wielkiej Brytanii, w 1968 uzyskało niepodległość