Salwinoryna C
| |||||||||
| |||||||||
| Ogólne informacje | |||||||||
| Wzór sumaryczny | C25H31O9 | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Masa molowa | 475,29 g/mol | ||||||||
| Identyfikacja | |||||||||
| Numer CAS | 385785-99-9 | ||||||||
| PubChem | 11134539 | ||||||||
| |||||||||
| |||||||||
| |||||||||
| |||||||||
| Podobne związki | |||||||||
| Podobne związki | salwinoryna A, salwinoryna B | ||||||||
| Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa) | |||||||||
Salwinoryna C – organiczny związek chemiczny z grupy terpenoidów (diterpenoid). Należy do rodziny salwinoryn występujących w szałwii wieszczej[2], w której znajduje się w śladowych ilościach (mniej niż 1% wszystkich diterpenoidów). Została odkryta w 2001 roku w psychoaktywnej frakcji chromatograficznej uzyskanej z ekstraktu z szałwii wieszczej, której skład ustalono na ok. 90% salwinoryny A i ok. 10% salwinoryny C. Mieszanina ta wykazywała znacząco silniejsze działanie psychoaktywne niż czysta salwinoryna A, co sugerowało silne działanie salwinoryny C[1]. Późniejsze badania wykazały jednak, że salwinoryna C nie wykazuje aktywności psychoaktywnej u człowieka[3], a jej wiązanie do receptorów opioidowych jest pomijalne[4].
Przypisy
- ↑ a b c Leander J.L.J. Valdés Leander J.L.J. i inni, Salvinorin C, a new neoclerodane diterpene from a bioactive fraction of the hallucinogenic Mexican mint Salvia divinorum, „Organic Letters”, 3 (24), 2001, s. 3935–3937, DOI: 10.1021/ol016820d, PMID: 11720573 (ang.).
- ↑ Thomas A.T.A. Munro Thomas A.T.A., Mark A.M.A. Rizzacasa Mark A.M.A., Salwinorynas D–F, new neoclerodane diterpenoids from Salvia divinorum, and an improved method for the isolation of salwinoryna A, „Journal of Natural Products”, 66 (5), 2003, s. 703–705, DOI: 10.1021/np0205699, PMID: 12762813 (ang.).
- ↑ Thomas A.T.A. Munro Thomas A.T.A. i inni, Studies toward the pharmacophore of salvinorin A, a potent κ opioid receptor agonist, „Journal of Medicinal Chemistry”, 48 (2), 2005, s. 345–348, DOI: 10.1021/jm049438q, PMID: 15658846 (ang.).
- ↑ Thomas E.T.E. Prisinzano Thomas E.T.E., Richard B.R.B. Rothman Richard B.R.B., Salvinorin A analogs as probes in opioid pharmacology, „Chemical Reviews”, 108 (5), 2008, s. 1732–1743, DOI: 10.1021/cr0782269, PMID: 18476672 (ang.).
