Oligowolemia

Ten artykuł od 2009-12 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Oligowolemia - obniżenie wolemii, a więc objętości krążącej krwi w organizmie, spowodowane utratą krwi, osocza lub przemieszczeniem się płynów w obrębie tzw. przestrzeni płynowych (np. zatrzymanie ich w obrębie jelit w przypadku niedrożności jelit).

Wstrząs oligowolemiczny powstaje w następstwie utraty:

• Krwi (pokrwotoczny, pourazowy)
• Osocza (rozległe oparzenie)
• Wody i NaCl w proporcji typowej dla płynu pozakomórkowego, np. w razie obfitych wymiotów, biegunki lub gromadzenia się wody w świetle jelita w zapaleniu otrzewnej. W takich przypadkach mówi się o odwodnieniu izotonicznym.
• Wody i NaCl, gdy przeważa utrata chlorku sodowego nad utratą wody; bywa to w niewydolności nerek w okresie wielomoczu, w niewydolności nadnerczy, a także po wymiotach i biegunce, ale tylko wtedy, gdy uzupełnia się wodę na nie elektrolity. Ten typ odwodnienia nazywa się hipotonicznym. Ciśnienie osmotyczne płynu pozakomórkowego maleje i woda dostaje się do komórek.

Duży (uważa się, że powyżej 30% objętości krwi krążącej) lub gwałtowny spadek wolemii (np. krwotok), doprowadza do wstrząsu oligowolemicznego.