Lee Evans
Ten artykuł dotyczy sportowca. Zobacz też: inną osobę o tym samym imieniu i nazwisku. |
Lee Evans (2008) | ||||||||||||||||||||||
Pełne imię i nazwisko | Lee Edward Evans | |||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia | 25 lutego 1947 | |||||||||||||||||||||
Data i miejsce śmierci | 19 maja 2021 | |||||||||||||||||||||
Obywatelstwo | amerykańskie | |||||||||||||||||||||
Wzrost | 180 cm | |||||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | ||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||
|
Lee Edward Evans (ur. 25 lutego 1947 w Madera, zm. 19 maja 2021 w Lagos[1]) – amerykański lekkoatleta, sprinter specjalizujący się w biegu na 400 metrów.
Evans ustanowił po raz pierwszy rekord świata w 1966 w sztafecie 4 × 400 metrów w Los Angeles, kiedy to reprezentacja Stanów Zjednoczonych po raz pierwszy pokonała barierę 3 minut, osiągając czas 2:59,6 s. W następnym roku był członkiem sztafety 4 × 220 jardów, która poprawiła rekord świata wynikiem 1:22,1 s.
Podczas amerykańskich kwalifikacji olimpijskich w 1968 ustanowił rekord świata w biegu na 400 metrów czasem 44,0 s. Na Igrzyskach Olimpijskich w Meksyku poprawił ten rekord na 43,86 s., wygrywając w finale. Sztafeta USA 4 × 400 m (Vincent Matthews, Ron Freeman, Larry James i Evans) także zdobyła złoty medal z rekordem świata 2:56,16 s. Oba rekordy świata przetrwały niemal 20 lat.
Evans był złotym medalistą Igrzysk Panamerykańskich w biegu na 400 m w 1967 w Winnipeg. Zdobył tytuły mistrza USA na tym dystansie w 1966, 1967, 1968, 1969 i 1972. Podczas kwalifikacji olimpijskich przed Igrzyskami w 1972 w Monachium nie uzyskał nominacji w biegu na 400 m, ale miał wystąpić w sztafecie 4 × 400 m. Sztafeta została jednak zdekompletowana po usunięciu Vincenta Matthewsa i Wayne Colletta z drużyny USA za niegodne zdaniem kierownictwa ekipy zachowanie podczas dekoracji medalami za bieg na 400 m (Matthews i Collett demonstracyjnie rozmawiali w czasie hymnu USA).
Pod koniec 1972 przeszedł na zawodowstwo. Odzyskał status amatora w 1980. Przebiegł wówczas (w wieku 33 lat) 400 m w 46,5 s. Po zakończeniu kariery zawodnika pracował jako trener w państwach afrykańskich oraz na University of South Alabama. W 2014 otrzymał karę czteroletniego zakazu wykonywania zawodu trenera w związku z podawaniem środków dopingowych niepełnoletnim nigeryjskim lekkoatletom[2].
Przypisy
Linki zewnętrzne
- Lee Evans Bio, Stats, and Results [online], Sports-Reference.com [dostęp 2014-04-05] [zarchiwizowane z adresu 2009-01-21] (ang.).
- Lee Evans w bazie World Athletics (ang.).
- p
- d
- e
- p
- d
- e
- ↑ Na IV Letnich Igrzyskach Olimpijskich rozegrano tzw. sztafetę olimpijską. Czterech zawodników biegło kolejno dystans 200, 200, 400 i 800 metrów
- p
- d
- e
- p
- d
- e
|
- p
- d
- e
1888–1979 Amateur Athletic Union |
|
---|---|
1980–1992 The Athletics Congress | |
od 1993 Mistrzostwa USA |
|
- ↑ a b W 1888 odbyły się mistrzostwa NAAAA i AAU
- ↑ a b c d e f g h i j k Oznacza lata, w których mistrzostwa były również eliminacjami do igrzysk olimpijskich, w innych latach były to odrębne imprezy
- ↑ a b c d e f g Najlepszy Amerykanin w biegu finałowym, w mistrzostwach AAU występowały też inne kraje
- ↑ Zawody przeniesiono na kolejny rok z powodu pandemii COVID-19
- p
- d
- e
1906–1979 Amateur Athletic Union |
|
---|---|
1980–1992 The Athletics Congress | |
od 1993 Mistrzostwa USA |
- p
- d
- e
|
- PWN: 3899285
- Britannica: biography/Lee-Evans
- Universalis: lee-evans
- SNL: Lee_Evans
- Olympedia: 78380