Kapiszon
Kapiszon (z fr. capuchon – kaptur) – rodzaj spłonki wykorzystywanej w dawnej broni strzeleckiej do odpalenia ładunku miotającego. Stosowany w XIX wieku w broni rozdzielnego ładowania wykorzystującej zamki kapiszonowe[1][2].
Charakterystyka
Kapiszon ma formę małej miedzianej lub mosiężnej miseczki, kapturka lub dzwoneczka, posiadającego wewnątrz warstwę piorunianu rtęci wrażliwego na bodźce mechaniczne. Kapiszon nakładano na kominek w który uderzał zwolniony spustem kurek inicjując zapłon piorunianu rtęci. Następnie płomień poprzez kanał w kominku dostawał się do właściwego ładunku miotającego (prochu czarnego) w komorze nabojowej lufy karabinu lub pistoletu, doprowadzając do wystrzału[1][2].
Rzadziej stosowane były także kapiszony o odmiennej konstrukcji w formie porcji mieszaniny inicjującej naniesionej na papierową taśmę[3].
Kapiszony używane są także w formie papierowego krążka w zabawkach. Krążek o średnicy ok. 5 mm, z niewielką ilością wybuchowej substancji jest ładowany do specjalnego pistoletu. W momencie przyciśnięcia spustu, kapiszon jest zgniatany, a pod wpływem tego uaktywnia się substancja wybuchowa i słychać niewielki huk.
Zobacz też
Zobacz hasło kapiszon w Wikisłowniku |
- spłonka
Przypisy
Bibliografia
- Jerzy Modrzewski (red.): Encyklopedia techniki wojskowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1987, s. 248. ISBN 83-11-07275-2.
- Britannica: technology/percussion-cap