Gerald Moore

Gerald Moore

Gerald Moore, 1968
Data i miejsce urodzenia	30 lipca 1899 Watford
Pochodzenie	angielskie
Data i miejsce śmierci	13 marca 1987 Penn
Instrumenty	fortepian
Gatunki	muzyka poważna
Zawód	pianista
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Gerald Moore (ur. 30 lipca 1899 w Watford w hrabstwie Hertfordshire, zm. 13 marca 1987 w Penn w hrabstwie Buckinghamshire^[1][2]) – brytyjski pianista.

Życiorys

Początkowo pobierał naukę gry na fortepianie u Wallisa Bradneya w szkole w Watford^[2]. W 1913 roku przeprowadził się wraz z rodzicami do Kanady, gdzie studiował pod kierunkiem Michaela Hambourga w konserwatorium w Toronto^[1][2]. W 1919 roku wrócił do Wielkiej Brytanii i kontynuował studia u Marka Hambourga^[1][2]. Działał głównie jako akompaniator^[1], od 1921 roku nagrywał płyty, początkowo z tenorem Johnem Coatesem^[2]. Współpracował z takimi artystami jak Kathleen Ferrier, Dietrich Fischer-Dieskau, Elisabeth Schwarzkopf i Janet Baker^[2]. Ceniony był jako partner śpiewaków w wykonaniach pieśni Franza Schuberta, Roberta Schumanna, Hugo Wolfa i Richarda Straussa^[1]. Po 1967 roku zaprzestał występów publicznych, nadal jednak nagrywał płyty^[2]. Otrzymał tytuł doktora honoris causa University of Sussex (1968) i University of Cambridge (1973)^[1][2]. W 1954 roku odznaczony został komandorią Orderu Imperium Brytyjskiego^[1][2].

Opublikował prace dydaktyczne Singer and Accompanist: The Performance of 50 Songs (Londyn 1953), The Schubert Song Cycles (Londyn 1975) i „Poet’s Lore” and Other Schumann Cycles and Songs (Londyn 1984), a także autobiograficzne The Unashamed Accompanist (Londyn 1943, wyd. zrewid. 1957), Am I Too Loud? Memoirs of an Accompanist (Londyn 1962), Farewell Recital: Further Memoirs (Londyn 1978) i Furthermoore: Interludes in an Accompanist’s Life (Londyn 1983)^[2].

Przypisy