Eufranor z Koryntu

Eufranor z Koryntu (IV wiek p.n.e.) – grecki malarz, rzeźbiarz i teoretyk sztuki działający około 370-330 p.n.e.

Był uczniem Arystydesa Starszego i autorem niezachowanego traktatu o kolorystyce i proporcjach. Działał głównie w Atenach.

Rzeźbił w marmurze i brązie. Jego dzieła osiągały niekiedy kolosalne rozmiary. W swych rzeźbach, podobnie jak w obrazach, podejmował tematy mitologiczne, alegoryczne i historyczne. Namalował m.in. Udany szał Odyseusza dla Efezu, Apoteozę Tezeusza z personifikacjami Demosu i Demokracji oraz Bitwę pod Mantineą (po 362 p.n.e.) dla Aten (obraz ten zdobił portyk Zeusa Eleuteriosa na ateńskiej agorze). W brązie wykonał m.in. sławny posąg Parysa, kolosalną alegorię Dzielności i Hellady (w postaci pełnej wdzięku kobiety) oraz Aleksandra Wielkiego z Filipem na kwadrydze (po 338 p.n.e.).

Jedynym zachowanym oryginałem Eufranora jest zapewne marmurowa statua Apollina Patroosa, odkryta na agorze ateńskiej.

Zobacz multimedia związane z tematem: Eufranor z Koryntu

Bibliografia

• Piszczek Z. (red.), Mała encyklopedia kultury antycznej, PWN, Warszawa 1983, s. 242, ISBN 83-01-03529-3.
• Encyklopedia sztuki starożytnej, praca zbiorowa, WAiF i Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1998, s. 230, ISBN 83-01-12466-0 (PWN), ISBN 83-221-0684-X (WAiF).