Trichotheceen

Algemene structuur van de trichothecenen

Trichothecenen zijn mycotoxines behorende tot de sesquiterpenen en voornamelijk voorkomen in schimmels van de geslachten Fusarium, Myrothecium, Trichoderma, Trichothecium, Cephalosporium, Verticimonosporium en Stachybotrys. Ze bestaan uit vier ringen, waaronder een stabiel epoxide tussen koolstofatomen twaalf en dertien. Trichothecenen zijn inhibitors van de proteïnesynthese. Op granen, zoals gewone tarwe, mais en haver komen trichothecenen producerende schimmels als Fusarium graminearum, Fusarium sporotrichioides, Fusarium poae en Fusarium equiseti voor. Het graan wordt gecontroleerd op het DON-gehalte. De maximale hoeveelheden van het deoxynivalenolgehalte is in brood, gebak en fijne bakwaren 500 µg/kg en in kindervoeding 200 µg/kg.[1]

Sommige trichothecene mycotoxine producerende schimmels zoals Stachybotrys chartarum komen in vochtige ruimten in gebouwen voor en kunnen gezondheidsproblemen veroorzaken.[2][3] De giftigste schimmel in Japan en China is Podostroma cornu-damae, die zes trichothecenen bevat; satratoxine H, roridine E, verrucarine en anderen.

Trichothecenen

  • Deoxynivalenol (DON) of vomitoxine
  • Diacetoxyscirpenol (DAS)
  • Fusarenon X (FusX)
  • Neosolianol (NeoSol)
  • Nivalenol (NIV)
  • T-2 toxine
Bronnen, noten en/of referenties
  1. ↑ VERORDENING (EG) Nr. 1881/2006 VAN DE COMMISSIE van 19 december 2006 tot vaststelling van de maximumgehalten aan bepaalde verontreinigingen in levensmiddelen
  2. ↑ Detection of Airborne Stachybotrys chartarum Macrocyclic Trichothecene Mycotoxins in the Indoor Environment
  3. ↑ Etzel RA (2002). Mycotoxins. Journal of the American Medical Association 287 (4): 425–427. PMID 11798344. DOI: 10.1001/jama.287.4.425.